Houdt de geest op te bestaan als het lichaam sterft? Bij veel mensen groeit een besef, dat er wel eens ‘meer tussen hemel en aarde’ zou kunnen zijn. Dit besef komt voort uit verschillende bronnen: spiritualiteit, het zoeken naar zingeving, de registratie en publicatie van buitenlichamelijke en bijna-doodervaringen van mensen en daarop gericht wetenschappelijk onderzoek.

Eeuwenoude filosofische, religieuze en spirituele overleveringen en inzichten kunnen dit besef versterken. Aan recent wetenschappelijk onderzoek naar bewustzijn kan ook inzicht worden ontleend. De mens kan dus worden beschouwd als een geestelijk wezen in een stoffelijk lichaam.

Sinds 1990 omschrijft de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) de mens als een lichamelijk, psychosociaal en spiritueel wezen. Lichaam en geest vormen een eenheid. Zij zijn elkaars expressies, ze reflecteren elkaar. Dit betekent dat ook organen zowel een fysieke als een geestelijke component hebben. In elke lichaamscel en in elk orgaan is bewustzijn aanwezig. Ons lichaam met alle organen en onze geest kunnen holistisch gezien worden als een weerslag van al onze aardse ervaringen, en van onze bewuste en onbewuste emotionele processen. Het is fascinerend om publicaties van het voortgaand onderzoek hierover te volgen. Wat betekent dat voor onze beoordeling van orgaandonatie?

In de  V.S. acht de ‘Presidential Council on Bioethics’ het nodig en wenselijk om de huidige ideeën en praktijken rondom de (hersen)dood en het stervensproces helemaal opnieuw te onderzoeken.

Lees meer: http://orgaandonorjaofnee.nl/hersendood/